Schoolboeken en zo

De PVDA heeft op 28 augustus een nieuw plan gelanceerd. Dit moet het gesjouw en de kosten die gepaard gaan met boeken oplossen. "Schoolboeken: Van kostbaar en zwaar
naar betaalbaar en draagbaar". In het plan staat dat men een fonds moet oprichten waarin 200 miljoen euro moet komen zodat scholen de boeken kunnen aanschaffen en de leerlingen deze weer kunnen huren van de school (afschrijven over 4 jaar). Zoiets is zeker niet nieuw. Het enige nieuwe eraan is dat men dit landelijk wil gaan invoeren. Op zich een goed idee. Wat opmerkelijker is in dit plan is dat men ook vindt dat educatieve uitgevers meer materiaal digitaal moeten aanbieden. Een gedachte die menigeen krijgt als men dit probleem wil tackelen maar er komen dan al snel andere problemen om de hoek. Een veel groter probleem is het gegeven dat vaak de leerlingen/studenten wel aan de slag willen met digitaal materiaal maar dat het docenten corps juist niet. Zij zijn zo boek en methode gericht als de pest. Op zich niet vreemd want jarenlang heeft niemand deze proffesionals een strobreed in de weg gelegd. De laatste jaren met de (op) komst van ICT in het onderwijs, het nieuwe leren en nieuwe jongeren die het onderwijs volgen liggen deze boekgerichten onder vuur. Al te snel zal de transitie van boek naar digitaal gerichten niet verlopen want Joseph Kessels van Kessels en Smit heeft tijdens een sessie wel eens gezegd dat 80 % van het onderwijzende corps in Nederland erg veel moeite heeft met veranderingen. Je kunt je beter op de overige 20 % richten. Als we ook kijken naar de leeftijdsopbouw in het HBO van het onderwijzend personeel en zien dat de gemiddelde leeftijd van een docent(e) bijna 49 jaar is. Dat is pas een probleem.