ff naar de slager

Ik was wat later dan afgesproken en Jan belde al waar ik bleef. Toen ik zijn straat in kwam rijden zag ik Jan al op de uitkijk staan, met naast hem een geel sportautootje wat ik voorheen alleen van foto's kende. Maar daar ging verandering in komen, al kon ik dat toen nog niet bevroeden. Jan was zich aan het voorbereiden op een trip naar Le Mans waar de jaarlijkse 24 uurs race gereden wordt komend weekend. Ik ben daar zelf ook eenmaal geweest en het is echt een belevenis van jewelste. Alleen het geluid al van bijvoorbeeld een Viper staat voor het leven in mijn geheugen gegrift. Jan zakt met een aantal bekenden af naar Le Mans en hij vroeg me of ik zijn sportauto eens wilde bekijken. Uiteraard wilde ik nog wel een tweede blik werpen. Voordat ik het wist zat ik met mijn twee meter lengte in het kleine autootje. Het paste net. Hoofd tegen het dak en knieen tegen/in het dashboard kastje. Een positie achter het stuur zou onmogelijk zijn. Jan kwam naast mij zitten en stelde voor even wat boodschapjes te gaan doen met het autootje. Er moest nl voor de barbeque nog wat vlees gehaald worden. Ik wilde de gordel uit automatisme omdoen, maar die was nergens te vinden. Had nog moeite gekost hem zo door de keuring te krijgen, aldus Jan, maar zonder gordel is orgineel. Jan starte het autootje en in plaats van een lafhartig Nissan Micra geluidje kwam er een gegrom achter mij vandaan. Verhip, de moter ligt recht achter je, 30 cm van je oren. Dat is een bijzondere beleving. Jan zette het monster in zijn achteruit en ik denk ' hij zal wel rustig wegrijden' zo in een woonwijk. Maar niets daarvan. Vol gas, speren we weg, over drie/vier drempels een kruising over en weer drie vier drempels in vliegende vaart. Ik zit inmiddels met mijn hoofd in de wolken, al voel ik ook duidelijk het dak doorkomen. Ah, hier moet ik even zijn, en Jan zet zijn auto midden op een kruising achter een andere dubbel geparkeerde, stationiair draaiende bus. Ik blijf verbrouwereerd achter. Hij komt met twee minuten weer terug, nu op naar de slager. Weer peert ie hem weg alsof de duvel hem op zijn hielen zit. Vooral als je veel gas geeft zo heb ik vandaag geleerd, dan loopt de onverbrande benzine in de uitlaat en dan knalt ie zo lekker. Bob, bob Vroemmmmm. We genieten allebij. Zo laag bij de grond, in combinatie met het geluid en de voelbare krachten van het autootje, maken dit de ultieme experience. Kom daar maar eens om bij een museum. Via het Schiedamse stratencircuit geraken we bij een biologische slager en daar weet ik mijzelf uit het autootje te persen. Even de benen strekken en de knieen uit de oren halen. Natte ogen van vreugde. Na de boodschapjes (30 kilo vlees, inclusief een bonus worst, voor onderweg naar LeMans, lacht de slager) vervolgen we etape 3. Weer vol gas, richting 8000 toeren draaien we een dubbelbaans stukje op. He, hier kunnen we inhalen. Even schakelen, en BoB BoB we liggen eerste. Deze koppositie houden we tot aan de finisch vast, en we hebben zelfs even tijd om het raampje naar beneden te draaien, om naar ons motergeluid te luisteren. Aankomst 15.16, snelste tijd ooit.

Ps. Het gele autootje betreft een Matra Sport Jet. Een klasse auto net als zijn chauffeur. Dankje Jan.